In onze tijd in de omgeving van Bolgatanga hebben we heel veel gedaan, maar de mooiste activiteit was misschien wel die waarbij we actief iets deden voor de mensen om ons heen: we hebben duizenden schriften en tientallen geiten verspreid over de bevolking van Noord-Ghana.
Met het geld dat opgehaald was door onze acties, 1800 euro van Denise's spinning actie en 400 euro van Vera's concerten, hebben we dozen vol schriften en een stuk of (...) geiten kunnen kopen en kunnen verspreiden. Bij de eerste fase van het geiten kopen was een deel van de groep aanwezig. Om zes uur vertrokken we richting de beestenmarkt, waar we rondkeken, op zoek naar goede en goedkope geiten om in de communities uit te kunnen delen. Op een gegeven moment hadden we zo'n 20 goede geiten op het oog, maar het was nog te vroeg voor goede onderhandelingen en er werd een veel te hoge prijs voor de dieren gevraagd, waarschijnlijk voornamelijk doordat we met een groep blanken waren. Kennedy heeft later met zijn vrienden de geiten gekocht.
De schriften zijn in Tamale gekocht en hebben we op vier scholen uitgedeeld, waaronder uiteraard de school van onze buddies. Op deze school kreeg elke Junior High School leerling zeven schriften (voor zeven vakken), en elke basisschoolleerling twee. Om de impact hiervan duidelijk te maken is er een klein beetje achtergrondinformatie nodig. De meeste leerlingen van deze school wonen tussen de 300 meter en 10 kilometer van school af, hebben een vader met één tot vijf vrouwen waaronder hun moeder (en allemaal zonder baan), eten één tot drie keer per dag een bordje rijst, hadden vóór ons nog nooit een blanke gezien, en moeten drie tot dertig dagen keihard werken om het setje schriften dat wij hebben uitgedeeld te kunnen betalen. En daar kwamen wij even tussendoor om die rijkdom zomaar uit te delen, aan elke leerling! De reacties, zoals te voorspellen, waren heel mooi en blij, uitgesprokener bij de jonge kinderen en beleefder en gereserveerder bij de leerlingen van onze leeftijd.
Na de dagen met de buddies hebben we op nog meer scholen de schriften uitgedeeld - we hadden er meer dan genoeg. De blijdschap van de kant van de ontvangers veranderde niet, maar het feit dat we deze mensen niet of nauwelijks leerden kennen liet het allemaal wat geforceerder lijken, en het gaf een aantal van ons een beetje het gevoel van 'Kijk ons rijke blanken even aalmoesjes uitdelen aan hen die minder hebben dan wij en oh zo arm zijn, we zijn zulke goede mensen'. En dat terwijl bij mij juist die dagen het besef doordrong dat wij heel snel iets als zielig bestempelen. In Noord-Ghana heerst armoede, zeker wel, en vanaf ons standpunt is dat zielig. Maar onze buddies, en misschien wel juist de armsten, zijn gelukkig, zoeken afleiding in het zingen en het dansen, hebben de kans om naar school te gaan, en genieten meer van hun leven dan de meesten van ons. En dat is helemaal niet zielig. Juist daarom is het belangrijk om op de goede manier te helpen, op een manier zie ze actief helpt en waarvan ze zelf het nut inzien, en wat mij betreft is dat de afgelopen weken gelukt.
Vanwege een gebrek aan tijd hebben we het uitdelen van de laatste dozen met schriften en van de geiten overgedragen aan vrienden van Kennedy, die ervoor gaan zorgen dat ze goed terechtkomen, maar daar is dus niet zo veel over te vertellen nu. Dat is ook wel prima: nu hebben we nog wat hoopvols achtergelaten, om over na te denken en ons de blije gezichten, die ons deze reis op de been hebben gehouden, nog bij voor te stellen.
We zijn zó blij met wat we hebben kunnen betekenen, dat dit stukje eigenlijk niet genoeg is.
Maar ja.
Denise en Vera
No comments:
Post a Comment